سلامت معنوی:‌ روز دوشنبه، بیست و هفتم فروردین ماه 1397

2 ـ آن هایی که به هنگام نماز، خود را همچون قطره ای می پندارند که به اقیانوس بی کرانی پیوسته و این عبادت مهم را همچون ارتباط دوجانبه ای می انگارند که در یک طرف آن حاصل اوج تکامل خلقت و گل درخت حیات، یعنی انسان و در سوی دیگر آن، خالق هستی و معبود عالِمِ قادر، قرار گرفته و کلمات و جملاتی رد و بدل می شود که هر دو از آن سو آمده است! به گونه ای که اگر از این سو بنام او و بخشندگی و مهربانیش شروع می‌گردد و به حمد و توحید و تسبیح او پرداخته می‌شود دقیقا انعکاس همان کلمات و جملاتی است که از آن سو آمده است و لذا این فریضه را با حضور قلب و تمرکز فکری کامل و فروتنی لازم به جا می آورند؟ و

3 ـ آن‌هایی که لحظه به لحظه حیات خود را موهبت ویژه الهی می دانند و از آنجا که خلقت خود را بیهوده نمی پندارند، بلکه هدفدار و پویا می بینند و می خواهند و از تمامی ثانیه های زندگی خود بهره مثبت می برند، از پندار، گفتار و کردار بیهوده و بی فایده، می‌پرهیزند و فکر و ذکر و عمل خود را بیهوده اشغال نمی کنند و به بطالت، نمی‌گذرانند.

با عنایت به درس های آموزنده این آیات شریفه، از پیشگاه الهی مسئلت می نماییم:

* خداوندا! از این که چنین عبادت سازنده ای را برای ما مقدّر فرموده ای از تو سپاسگزاریم.

* بارالها! توفیق درک فلسفه نماز و خشوعی را که در این آیات، بر آن تاکید کرده ای نیز مرحمت فرما تا آن رستگاری ای را که مقدّر فرموده ای نصیبمان گردد و با زیربنای خدایی و فکر و ذکر و عمل معنوی و انگیزه ای قوی در راستای اصلاح خود و جامعه توحیدیمان قدم برداریم و بر کمیّت و کیفیت و پویایی فعالیت‌های عام المنفعه مان بیفزاییم.

* آفریدگارا! توفیق صیرورت الی الله را مرحمت فرما تا همواره با تکیه بر قدرت، عظمت، عدالت و مهرورزی خودت به خودسازی، جامعه سازی و تقویت جامعه توحیدی بپردازیم

* خدایا چنان کن سرانجام کار تو خوشنود باشی و ما رستگار (صفحه اصلی کتب الکترونیک ).

(0) نظر

دسته ها :